Dawniej i dziś

To najbardziej okazała podmiejska rezydencja dawnego Elbląga.

Na starej fotografii widzimy nieistniejący już fragment Starego Miasta.

Dzisiejszy ratusz, a właściwie Urząd Miejski mieści się w zbudowanym w roku 1912 gmachu dawnego gimnazjum realnego.

Na północ od mostu Wysokiego, przy wschodnim brzegu rzeki Elbląg cumowały kiedyś parowce.

Pod koniec XVIII wieku elblążanie zasypali fosy i rozebrali fortyfikacje, dzięki czemu uzyskali cenną przestrzeń na nowe centrum powiększonego miasta.

Morze ruin – tak wyglądało elbląskie Stare Miasto po II wojnie światowej.

Na starej pocztówce widzimy zbudowany w roku 1901 w dzisiejszym parku Traugutta protestancki kościół św. Anny.

Osiedle Marynarzy jest częścią dużego modernistycznego założenia urbanistycznego nawiązującego do idei miasta-ogrodu, powstałego na przedmieściach Elbląga w okresie międzywojennym.

Uroki Bażantarni w XVII wieku odkryli angielscy kupcy, chcąc ulokować tu swoją faktorię.

Ul. Mostowa do końca wojny zabudowana była kamienicami po obu stronach jezdni.

Basen rzeki Elbląg pomiędzy mostami pełnił kiedyś funkcję portu i przystani rybackiej. Od strony Wyspy Spichrzów cumowały niewielkie frachtowce, przewożące głównie zboże i węgiel.

Naprzeciw basenu wyposażeniowego stoczni Schichau’a, na Wyspie Spichrzów na początku XX wieku zbudowano okazały gmach Urzędu Celnego.

MIMI HORN, 100-metrow frachtowiec kombinowany, przewożący zarówno pasażerów, jak i ładunek był jednym z ponad 1600 statków zbudowanych w zakładach Schichau’a.

Dzisiejszy Plac Słowiański powstał pod koniec XVIII wieku, gdy elblążanie zlikwidowali fosy i wały średniowiecznych fortyfikacji.

Gmach I Liceum Ogólnokształcącego im. Juliusza Słowackiego zbudowany został w roku 1875 dla wyższej szkoły żeńskiej im. Królowej Wiktorii.

Hanzeatyckie miasta, a takim był Elbląg, zwrócone były do wody.

Most Niski był granicą dla statków pełnomorskich wpływających do Elbląga.

Budowę elbląskiego lotniska rozpoczęto podczas I wojny światowej. Zlokalizowano je na podmiejskich łąkach pomiędzy torami kolejowymi a późniejszą obwodnicą miasta.

Dzisiejsza ulica Obrońców Pokoju, dawniej nazywała się ul. Kościoła św. Pawła, albo krótko Kościelną. Prowadziła od Browarnej do majątku Karla Pangritza, w którym po jego śmierci w roku 1835 urządzono karczmę „Stary Świat”.

Tak jak Gdańsk ma swoją studnię Neptuna, tak Elbląg miał swoją. Stała na Starym Rynku przy skrzyżowaniu z ul Rybacką.