Dawniej i dziś

W przedwojennym Elblągu były dwa rywalizujące ze sobą kluby wioślarskie: Nautilus i Vorwaerts, czyli „naprzód”. Ten drugi mieścił się na wschodnim brzegu rzeki, przy ul. Panieńskiej.

Dziedziniec dzisiejszej Galerii El to teren dawnego cmentarza przy kościele Najświętszej Marii Panny oraz dziedzińca klasztornego. Kościół zaczęto budować ok. roku 1246.

Miejski park leśny Bażantarnia przez wieki nazywany był Vogelsang - „ptasi śpiew”.

Po wielkiej powodzi, którą Elblągowi w roku 1924 zgotowała niepozorna rzeka Kumiela, przystąpiono do poważnych prac regulacyjnych, w ramach których zaprojektowano duży basen miejski.

Dzisiejszy Plac Słowiański powstał pod koniec XVIII wieku po zasypaniu fos miejskich, w miejscu dawnej Bramy Kowalskiej.

Przed wojną w Elblągu było wiele banków i kas oszczędnościowych. Mieściły się głownie w okolicach dzisiejszej ul. 1 Maja i Placu Słowiańskiego. Na starym zdjęciu widzimy aż trzy z nich: w oddali – Powiatową Kasę Oszczędnościową, po środku – Bank Drezdeński, a najbliżej Miejską Kasę Oszczędnościową.

Ulica Browarna biegnie równolegle do rzeki Elbląg wzdłuż wielu zakładów przemysłowych tu zlokalizowanych. Zawsze miała duże znaczenie komunikacyjne, bo łączyła Stare Miasto z północnymi dzielnicami oraz miejscowościami nad Zalewem Wiślanym.

Miejsce, które uwiecznili fotografowie zmieniło się prawie nie do poznania. Jedynym wspólnym akcentem jest biurowiec dawnych zakładów Schichau'a z przełomu XIX i XX wieku.

Ulica Kowalska to jedna z ważniejszych ulic dawnego Elbląga. Przez Bramę Kowalską łączyła Nowe i Stare Miasto, stąd było jej duże znaczenie komunikacyjne.

Ulica Garbary na Starym Mieście nie należała do najbogatszych i najbardziej reprezentacyjnych.

Fotografia sprzed około 120 lat prezentuje basen wyposażeniowy łodzi torpedowych stoczni Schicha’a.

Na tych fotografiach czas jakby się zatrzymał. W kadrze niewiele się zmieniło, brakuje tylko parowych kolosów.

Przez Bramę Targową patrzymy na Stare Miasto. Tędy przybywali do Elbląga podróżni z Królewca i Wysoczyzny oraz mieszkańcy Łasztowni i Zawady w czasach, gdy miasto otoczone było murami i fosami.

Historia Kościoła Mariackiego jest prawie tak stara, jak historia miasta. Już bowiem w styczniu 1238 r. mistrz krajowy Hermann Balk wystawił przywilej zezwalający dominikanom na osiedlenie się w Elblągu, a 8 lat później otrzymali oni pozwolenie na budowę kościoła i klasztoru.

Na starej pocztówce widzimy fragment Elbląga, który zniknął. Pozostała tylko kościelna wieża i rzeka.

W Elblągu znajdziemy przykłady dobrej i ciekawej architektury i to nie tylko na Starym Mieście.

Ulica Pionierska wraz z całą, jedną z piękniejszych elbląskich dzielnic powstała 100 lat temu. Potrzeby Elbląga były wówczas wielkie, równie wielkie, jak oczekiwania. Elblążanie pamiętali nie tak dawne srogie zimy i brak opału.