29 lutego 1996r – z latryn na wystawy

29 lutego 1996 w Muzeum w Elblągu otwarto wystawę „Średniowiecze Elbląga”

Z jednej strony - to straszna tragedia, z drugiej – niezwykła szansa – tak o zburzeniu Starego Miasta w Elblągu pod koniec XX wieku zaczęli mówić archeolodzy z całego świata. Po roku 1980 Elbląg stał się największym poligonem archeologicznym średniowiecznych miast w Europie. Prace archeologiczne, którymi aż do swojej śmierci kierował Tadeusz Nawrolski, finansowało miasto.

Pierwsze badania archeologiczne w Elblągu zorganizowano już w latach 20-tych XX w. Niemieccy archeolodzy poszukiwali wówczas zamku krzyżackiego, zdobytego przez elblążan w 1454 roku. Elblążanie tak sumiennie posprzątali zamek, że Niemcom nie udało się go znaleźć, odkryto tylko nieco sklepień dawnego podzamcza. Zagłada Starego Miasta – najpierw zburzenie i wypalenie, a następnie prawie doszczętne rozebranie części nadziemnej całkowicie odmieniło sytuację. W 1980 r. rozpoczęły się systematyczne badania archeologiczno-architektoniczne Starego Miasta, poprzedzające jego odbudowę. Kierował nimi Tadeusz Nawrolski, autor programu badawczego. Przez ponad trzydzieści lat badania przyniosły niezliczone ilości eksponatów, które rzucają nowe światło na historię Elbląga i miast hanzeatyckich. Ułamek z nich można oglądać na wystawie Muzeum Archeologiczno-Historycznego w Elblągu oraz na licznych wystawach w kraju i zagranicą, gdzie są wypożyczane.