1 stycznia – ostatni gasi światło…

1 stycznia 1999  na skutek reformy administracyjnej kraju likwidacji uległo województwo elbląskie. Elbląg znalazł się w obrębie woj. Warmińsko-Mazurskiego z siedzibą w Olsztynie. Wywołało to spore niezadowolenie mieszkańców miasta. W wyniku reformy ponownie powstał powiat ziemski z siedzibą w Elblągu. Pierwszym starostą wybrany został Sławomir Jezierski z SLD.

Jedno z największych i najprężniejszych miast w regionie, Elbląg nie miał nigdy szczęścia do zaistnienia na mapie politycznej kraju. W średniowieczu musiał konkurować z Malborkiem, gdzie był potężny zamek i najpierw stolica państwa krzyżackiego, a później siedziba wojewody malborskiego. Po rozbiorach Polski, aby upokorzyć dumne miasto podporządkowano je władzom regencyjnym w Kwidzynie. W burzliwych czasach zmieniano granice i przerzucano nasze miasto a to do prowincji Prusy Wschodnie, a to znów Prusy Zachodnie. Wreszcie po wojnie, najpierw Elbląg znalazł się w granicach Okręgu Mazurskiego z siedzibą w Olsztynie, a od 7 lipca 1945 roku wszedł w skład utworzonego trzy miesiące wcześniej województwa gdańskiego.

1 czerwca 1975 roku wdrożono reformę administracyjną PRL i dwustopniowy podział (gmina, województwo). Elbląg stał się jednym z 49 miast wojewódzkich. Województwo elbląskie miało powierzchnię 6108 km2 i ponad 400 tys. mieszkańców. Miasto od dwóch lat dynamicznie rozwijało się. Były to skutki wdrożonej po wydarzeniach Grudnia 70 roku uchwały rządowej nr 40. Budowano nowe osiedla i nowe fabryki. Powstała fabryka domów i rozpoczęto budowę szpitala wojewódzkiego. Wyglądało na to, że nasze miasto miało szczególne względy u towarzysza Gierka i jego ekipy. Demografowie obliczyli, że to właśnie w Elblągu w lipcu 1976 roku urodzi się 34-milionowy Polak. Ba, sekretarz w swojej szczodrości szedł dalej i pozwolił na prace koncepcyjne nad przekopaniem Mierzei Wiślanej.

Województwo elbląskie przeżyło Gierka i stan wojenny i dotrwało do wolnej Polski. Wojewodami oprócz pierwszego – Leszka Lorbieckiego i wojennego – płk. Ryszarda Urlińskiego, byli elblążanie: Zdzisław Olszewski, Władysław Mańkut i Maria Piór. Marię Piór na to stanowisko 12 stycznia 1998 roku osobiście namaścił podczas swojej wizyty w Elblągu premier Jerzy Buzek. Rok później to właśnie Maria Piór „zgasiła światło”. Nie pomogły powoływane komitety, monity do władz i zwołane 10 października konsultacje społeczne. 1 stycznia 1999 roku wbrew woli mieszkańców Elbląg wszedł w skład województwa warmińsko-mazurskiego ze stolicą w Olsztynie. Tego dnia elbląscy strażacy z wielkim wzruszeniem odcinali znad wejścia do Urzędu Wojewódzkiego mosiężne litery. Scenę tę zarejestrowała kamera Telewizji Elbląskiej.