8 lutego 1975r. w Sali Teatru im. Stefana Jaracza w Elblągu odbyła się uroczysta sesja Miejskiej Rady Narodowej, na której sekretarz KC PZPR Stanisław Kania udekorował sztandar miasta Elbląga Orderem Sztandaru Pracy I Klasy.
To był przełomowy rok w powojennej historii Elbląga. 1 czerwca 1975 roku miasto stało się stolicą nowego województwa. Do dziś uważa się to jako decydujące o dynamice rozwoju Elbląga w latach 70-tych. Ale w lutym, gdy sekretarz Kania wpinał w sztandar order, jeszcze nikt o wojewódzkim awansie nie wiedział, a Elbląg od trzech lat przyspieszał. Budowano nowe hale fabryczne i nowe mieszkania, szkoły (w tym Szkołę Muzyczną), przychodnie, przedszkola i żłobki. Powstawały nowe sklepy, piekarnie i zakłady garmażeryjne. A wszystko to ramach rządowej uchwały nr 40 z 1972 roku.
Elbląg był miastem zacofanym, nawet jak na standardy PRL lat 60-tych. Odmienić miały to wielkie inwestycje lat 70-tych. Zmienić miała się też atmosfera i nastroje społeczne, bo to właśnie w Elblągu grudniowe strajki roku 1970 przybrały najszerszy wymiar w Polsce, obejmując prawie wszystkie przedsiębiorstwa. Bezpieka „odwdzięczyła się” srogimi represjami. Ale władza zdawała sobie sprawę z tego, że musi też poprawić jakość życia w mieście.
Na uroczystą sesję w Teatrze 8 lutego 1975 z Warszawy przyjechał Stanisław Kania, członek Biura Politycznego KC PZPR. Trochę wcześniej goście uczestniczyli w przecięciu wstęgi w nowym budynku Spółdzielni Plastyk przy ul. Królewieckiej oraz w akcie wmurowania kamienia węgielnego pod Szpital Wojewódzki po drugiej stronie ulicy. Na teatralnej scenie ustawiono wielką trybunę, za którą zasiedli członkowie partyjnych egzekutyw i pionierzy Elbląga. Po wygłoszeniu okolicznościowego referatu z okazji 30 rocznicy powrotu Elbląga do Macierzy, Stanisław Kania udekorował sztandar miasta Elbląga Orderem Sztandaru Pracy I Klasy. Zapis tej uroczystości włączony został do filmu dokumentalnego o Elblągu z 1975 roku.
Napisz komentarz
Komentarze