15 lutego 1951 – oddano do użytku odcinek linii tramwajowej nr 1 od dworca PKP do pętli przy ul. Druskiej.
Elbląskie tramwaje należą do najstarszych w Polsce. Uruchomione zostały w roku 1895. Łączyły centrum miasta z oddalonym dworcem kolei berlińskich i oddalające się od centrum nowe dzielnice mieszkaniowe z wielkimi fabrykami Schichu’a. Zakupione dla miasta wozy elektryczne dostosowane były do przyjmowania pasażerów z obu stron, więc linie nie musiały posiadać pętli. Po dojechaniu do przystanku końcowego motorniczy przechodził na koniec wozu i ruszał w drugą stronę. Po wojnie, ze względu na bezpieczeństwo, nowy tabor posiadał już drzwi, najpierw z obu stron – suwane ręcznie, a nowsze wozy już tylko z jednej strony. Trzeba było wybudować pętle tramwajowe. Przedłużono linię nr 2 z roku ulic Mickiewicza i Bema (w tym czasie Stalina) do ul. Saperów, a linię nr 1 do ul. Druskiej. Pętle zaopatrzone były w bocznice, na których w ciągu dnia, poza godzinami szczytu, parkowały tramwajowe przyczepy.
Przedłużenie trakcji do ul. Druskiej wiązało się również z dowozem mieszkających w tej części Elbląga pracowników Zamechu. Tu wojna dokonała niewielu zniszczeń, więc mieszkania znalazło wielu pracowników Zamechu. Dla ich potrzeb przy ul. Dębowej otworzono zakładowy żłobek. A zanim doprowadzono tramwaj, do pracy woziły ich przerobione ze starych ciężarówek autobusy.
Napisz komentarz
Komentarze