1 marca 1975 – rozpoczęto montaż hal elbląskiej fabryki domów.
Pierwszy blok z wielkiej płyty na Zawadzie przy ul. Podgórnej zmontowano z elementów przywożonych z gdańskiej fabryki domów w Kokoszkach. Dlatego różni się od pozostałych architekturą i fakturą elewacji. Gdy był on stawiany, elbląska fabryka domów dopiero była w budowie. Usytuowano ją na krawędzi miasta, za rzeczką Babicą na krawędzi poligonu wojskowego „Modrzewina”. Miało to zmniejszyć koszty budowy osiedli, bo ograniczało transport gotowych elementów do minimum.
Elbląska Fabryka Domów pracowała w systemie W-70 opartym o rozwiązania stosowane w Niemieckiej Republice Demokratycznej. Konstrukcję tworzyły poprzeczne ściany nośne i płyty stropowe kanałowe (tzw. żerańskie). Ściany wewnętrzne miały grubość 15 cm, a zewnętrzne wielowarstwowe - 27 cm. Aby przyspieszyć dojrzewanie betonu, formy poddawano obróbce termicznej w autoklawach. Gotowe elementy łączono ze sobą poprzez spawanie. Montaż domów był bardzo szybki, ale efekt końcowy daleki od doskonałości. Domy z wielkiej płyty nie spełniają norm termicznych, są energochłonne, a jakość ich wykończenia zawsze była słaba. Mimo to, w latach 70-tych i później mieszkanie w domu z wielkiej płyty było dla wielu rodzin szczytem marzeń.
Napisz komentarz
Komentarze