5 kwietnia 1974 – film o Elblągu

5 kwietnia 1974 – z inicjatywy Komitetu Miasta i Powiatu PZPR oraz Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Elblągu podjęło uchwałę o sfinansowaniu produkcji filmu dokumentalnego obrazującego dorobek Elbląga i ziemi elbląskiej w XXX-leciu PRL.

Elbląg nie miał wielkiego szczęścia do kinematografii. Polska Kronika Filmowa kilkakrotnie przyjeżdżała do miasta, ale najczęściej po to, by filmować spust surówki (PKF 48/51), zamechowską szkołę (PKF 2B/67) lub nowo otwarty Dom Kultury (PKF 19A/63). Samo miasto nie zachwycało filmowców, bo też nie miało czym. Witold Sobocinski w 1963r. nakręcił dokument pt. "Tych czterech" o żołnierzach ze szkoły podoficerskiej w Elblągu, a Lech Lorentowicz w roku 1964 - film turystyczno-krajoznawczy „Elbląg”. Wielkim wydarzeniem był kilkudniowy pobyt w Elblągu w roku 1969 Andrzeja Wajdy oraz Daniela Olbrychskiego. Wajda w plenerach Bażantarni i berlinki kręcił sceny do dramatu „Krajobraz po bitwie”. Niestety, poza muszlą koncertową Elbląga w filmie nie widać.

Uchwała z roku 1974 natychmiast została zrealizowana. Produkcję filmu zlecono Wytwórni Filmów Oświatowych w Łodzi. Film wyreżyserował i zdjęcia do niego zrobił Zbigniew Ryszard Frankowski. Zdjęcia kręcono w większych zakładach pracy i na ulicach miasta. Pokazano Galerię-El, Teatr Dramatyczny i Elbląski Dom Kultury, a także orkiestrę Szkoły Muzycznej. Premiera filmu odbyła się jesienią 1975 roku w kinie Zamach. Film pokazywano też w kinie Światowit (tak się wtedy nazywało). Później słuch o filmie zaginął. Gdy w roku 2005 przystąpiono do digitalizacji zbiorów filmowych AKF Jantar i Stefana Muli, wśród rolek i puszek z archiwaliami był film „Elbląg” z 1975 roku. Jakież było zdumienie, gdy okazało się, że kopia ta nigdy wcześniej nie była wyświetlana.