Nordic Walking co w wolnym tłumaczeniu oznacza wędrówki nordyckie, narodził się w Finlandii. To właśnie tam w latach siedemdziesiątych, fińscy biathloniści opracowali uzupełniającą formę treningu narciarstwa biegowego latem. Trening ten nie wymagał śniegu ani nart, a jednocześnie pozwalał ćwiczyć technikę chodzenia, biegania i skakania. I podobnie jak bieg narciarski, angażował do wysiłku aż 90% mięśni.
W latach 80. zaczęto nieśmiało (i jak się później okazało bezskutecznie) promować marsz z kijkami, jako wyjątkowo efektywną i zdrową formę ruchu. Udało się to dopiero w latach 90-tych. Wtedy to właśnie ten rodzaj fizycznej aktywności wzbudził prawdziwy entuzjazm. W USA powstał Power Walk, który wykorzystywał również kije jako element zwiększający efektywność marszu. Używane początkowo kijki do biegów narciarskich okazały się być zbyt długie i niewygodne, ponadto przenosiły, powstające przy kontakcie z podłożem, wibracje na stawy. Po wielu próbach zastąpiono je specjalnymi kijkami do Nordic Walking.
Ostatecznie Nordic Walking zarejestrowany i opisany jako nowy sport został w roku 1997, w Finlandii. W 2000 roku utworzono w Finlandii Międzynarodowe Stowarzyszenie Nordic Walking (INWA), zrzeszające 11 krajów i współpracujące z 40 innymi.
Od tego czasu popularność tej formy ruchu stale wzrasta i rozprzestrzenia się na cały świat. Największe jej ośrodki znajdują się w Skandynawii, USA, Niemczech, Austrii i Szwajcarii. Kilka lat temu moda na kijki dotarła również do Polski.
Napisz komentarz
Komentarze