Ulice Elbląga - Powstańców Warszawskich

Ulica Powstańców Warszawskich jest jedną z nielicznych już ulic poza obrębem Starego Miasta, która posiada historyczną, brukowaną nawierzchnię. Nie jest to długa ulica i co ciekawe, nie jest to ulica stara. Można by zaryzykować nawet twierdzenie, że powstała dopiero po 1945 roku. Bo tak naprawdę przed wojną były to dwie ulice: ulica Bielników i ulica Hanzy.

Jeszcze w połowie XIX wieku była tu fosa miejska, a właściwie jej pozostałości. Po 1772 roku elblążanie przystąpili do zasypywania fos, ale w tym miejscu rów z wodą pozostał i to nieprzypadkowo. Obok fosy znajdowały błonia, na których bielono żaglowe płótna. Równolegle do fosy wykopano długie i wąskie rowy, w których moczono płótno. Potem było ono rozciągane na specjalnych ramach i wystawiane na działanie słońca. W tym zakolu znaleźli sobie dogodne miejsce bielnicy – rzemieślnicy zajmujący się bieleniem płótna na żagle. I to od ich rzemiosła wzięła nazwę powstała pod koniec XVIII wieku niewielka uliczka. Była ona bardzo krótka i łączyła ulice Królewiecką z ulicą Słoneczną – dziś Zacisze. Po jednej i po drugiej stronie stały niewysokie domy, w których mieszkali bielnicy.

XIX wiek był wiekiem pary, a Elbląg był pionierem w Prusach we wdrażaniu maszyny parowej. Żaglowce poszły w odstawkę. Wraz z nimi zniknęło szereg zawodów, w tym bielnicy. Niepotrzebną już fosę zasypano, uzyskując teren pod nową ulicę. Była ona przedłużeniem ulicy Bielników i łączyła ją z dzisiejszymi ulicami Winną i 12 Lutego. W tamtych czasach nie było Alei Armii Krajowej, która powstała już po II wojnie światowej. Nową ulicę nazwano Hanzastrasse – ulica Hanzy. Znaczenie jej było dość duże, bo łączyła wschodnie przedmieścia Elbląga ze szpitalem, który wówczas mieścił się u zbiegu ulicy Zacisze i Pestalozziego.

Po II wojnie światowej w Elblągu zamieszkało wielu warszawiaków. Stąd mamy w mieście tak wiele ulic o warszawskich nazwach. Nie mogło też zabraknąć ulicy oddającej cześć bohaterom Powstania Warszawskiego.